Numerus catalogi | RC-CF29 |
Summarium | Detectio antigenorum Dirofilariae immitis caninae, anticorporum Anaplasmatis, anticorporum E. canis intra decem minuta. |
Principium | Examen immunochromatographicum unius gradus |
Scopi Detectionis | CHW Ag : Dirofilaria immitis antigens Anapalsma Ab : Anaplasma elementorumE. canis Ab: E. canis elementorum |
Exemplum | Sanguis, Plasma vel Serum Caninum Integrum |
Tempus legendi | Decem minuta |
Quantitas | 1 arca (instrumentum) = 10 instrumenta (involucrum singulare) |
Contenta | Instrumentum probationis, ampulla tamponis, et guttator disposable |
Depositorium | Temperatura cubiculi (ad 2 ~ 30℃) |
Expiratio | XXIV menses post fabricationem |
Cautio | Intra decem minuta post apertionem utere.Utere quantitate exemplaris idonea (0.01 ml guttatoris). Post XV~XXX minuta ad temperaturam ambientem adhibenda sunt, si sub frigido loco servantur. Resultatus probationis post decem minuta invalidos habe. |
Vermes cordis adulti aliquot digitos in longitudine crescunt et in arteriis pulmonalibus habitant, ubi satis nutrimentorum adipisci possunt. Vermes cordis intra arterias inflammationem incitant et haematoma formant. Cor igitur saepius quam antea pulsare debet, cum numero augeantur, arterias obstruentes.
Cum infectio deterior fit (plus quam XXV filaria cordis in cane XVIII chiliogrammatum adsunt), filaria cordis in atrium dextrum moventur, fluxum sanguinis obstruentes.
Cum numerus vermium cordis plus quam quinquaginta attingit, occupare possunt
atria et ventriculi.
Cum canis plus quam centum vermibus cordis in parte dextra cordis infectus est, functionem cordis amittit et tandem moritur. Haec pestis fatalis...
Phaenomenon "Syndroma Cavalis" appellatur.
Vermes cordis, dissimiles aliis parasitis, insecta parva, quae microfilaria appellantur, pariunt. Microfilaria in culice in canem migrant cum culice sanguinem a cane sugit. Vermes cordis qui in hospite per duos annos supervivere possunt, moriuntur nisi in alium hospitem intra id tempus migraverint. Parasiti in cane gravida habitantes embryonem eius inficere possunt.
Inspectio filariae cordis praecox magni momenti est ad eos eliminandos. Filariae cordis per plura stadia, ut L1, L2, L3, transeunt, incluso stadio transmissionis per culicem, ut in adultos fiant.
Microfilaria in culice in parasitos L2 et L3 crescit, canes intra aliquot hebdomades inficere capaces. Incrementum a caelo pendet. Temperatura parasito favens plus quam 13.9°C est.
Cum culice infectus canem momordit, microfilaria L3 in cutem eius penetrat. In cute, microfilaria in L4 per unam vel duas hebdomades crescunt. Postquam in cute per tres menses commorata est, L4 in L5 evolvitur, quae in sanguinem transit.
L5, ut forma filariae adulti, cor et arterias pulmonales intrat, ubi post 5~7 menses filariae insecta pariunt.
Infectio filariarum cordis plerumque feliciter sanatur. Ad omnes filarias cordis eliminandas, usus medicamentorum optima via est. Detectio filariarum cordis praecox rationem successus curationis auget. Attamen, in stadio posteriore infectionis, complicationes oriri possunt, curationem difficiliorem reddentes.
Bacteria Anaplasma phagocytophilum (olim Ehrilichia phagocytophila) infectionem in pluribus speciebus animalium, incluso homine, causare potest. Morbus in ruminantibus domesticis etiam febris acaris transmissa (TBF) appellatur, et iam saltem ducentis annis notus est. Bacteria familiae Anaplasmataceae sunt organismi gram-negativi, immotiles, coccoidei vel ellipsoidei, magnitudine variantes ab 0.2 ad 2.0 µm diametro. Sunt aerobia obligata, via glycolytica carentes, et omnes sunt parasiti intracellularis obligati. Omnes species generis Anaplasma vacuolas membrana tectas in cellulis haematopoieticis immaturis vel maturis hospitis mammalis inhabitant. Phagocytophilum neutrophilos inficit et terminus granulocytotropicus ad neutrophilos infectos refertur. Raro organismi in eosinophilis inventi sunt.
Anaplasma phagocytophilum
Inter signa clinica communia anaplasmosis caninae sunt febris alta, lethargia, tristitia et polyarthritis. Signa neurologica (ataxia, convulsiones et dolor colli) etiam videri possunt. Infectio Anaplasmatis phagocytophili raro letalis est nisi aliis infectionibus complicata. Iacturae directae, condiciones debilitantes et damna productionis in agnis observatae sunt. Abortus et spermatogenesis imminuta in ovibus et bobus notatae sunt. Gravitas infectionis a pluribus factoribus afficitur, ut variantes Anaplasmatis phagocytophili implicatae, alia pathogena, aetate, statu immunitatis et condicio hospitis, et factoribus ut clima et curatione. Notandum est manifestationes clinicas in hominibus a levi morbo autolimitato simili influenzae ad infectionem periculosam vagari. Attamen, pleraeque infectiones humanae probabiliter manifestationes clinicas minimas vel nullas efficiunt.
*Anaplasma phagocytophilum* per *ixodidas* transmittitur. In Civitatibus Foederatis Americae vectores principales sunt *Ixodes scapularis* et *Ixodes pacificus*, dum *Ixode ricinus* in Europa vector exophilus principalis inventus est. *Anaplasma phagocytophilum* transstadialiter per hos vectores *ixodes* transmittitur, et nullae sunt probationes transmissionis transovarialis. Pleraque studia hactenus quae momentum hospitum mammalium *A. phagocytophili* et vectorum eius *ixodum* investigaverunt, in rodentibus intenta sunt, sed hic organismus latam varietatem hospitum mammalium habet, feles, canes, oves, boves et equos domesticos inficiens.
Immunofluorescentia indirecta est examen principale ad infectionem detegendam adhibitum. Exempla serorum phasis acutae et convalescentis aestimari possunt ad quadruplicem mutationem in titulo anticorporum ad Anaplasma phagocytophilum investigandam. Inclusiones intracellulares (morulea) in granulocytis in linimentis sanguinis Wright vel Gimsa tinctis visualizantur. Methodi reactionis concatenationis polymerasis (PCR) ad DNA Anaplasmae phagocytophili detegendum adhibentur.
Nullum vaccinum ad infectionem Anaplasmatis phagocytophili prohibendam praesto est. Praeventio nititur vitanda expositione vectori ixodis (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus, et Ixodes ricinus) a vere per autumnum, usu prophylactico antiacaricidarum, et usu prophylactico doxycyclini vel tetracyclini cum regiones Ixodes scapularis, Ixodes pacificus, et Ixodes ricinus ubi ixodes endemicae sunt, visitantur.
*Ehrlichia canis* est parasitus parvus et virgae formae, a *Rhipicephalo sanguineo*, ixode canino fusco, transmissus. *Ehrlichia canis* est causa ehrlichiosis classicæ in canibus. Canes a pluribus *Ehrlichia* spp. infici possunt, sed frequentissima ehrlichiosis caninae causans est *Ehrlichia canis*.
E. canis nunc per Civitates Foederatas, Europam, Americam Meridionalem, Asiam et Mare Mediterraneum diffusus esse notum est.
Canes infecti qui non curantur, morbi vectores asymptomatici per annos fieri possunt et tandem ex haemorrhagia ingenti mori.
Infectio Ehrlichiae canis in canibus in tres gradus dividitur;
STATUS ACUTUS: Haec phasis plerumque lenissima est. Canis languidus erit, cibo carens, et fortasse nodos lymphaticos auctos habebit. Febris quoque adesse potest, sed raro haec phasis canem necat. Plerique organismum sponte eliminant, sed quidam ad phasim sequentem progredientur.
HASUS SUBCLINICUS: In hoc stadio, canis normalis apparet. Organismus in liene sequestratus est et ibi essentialiter latet.
HAES CHRONICA: In hac phase canis iterum aegrotat. Usque ad 60% canum E. canis infectorum sanguinem abnormalem propter numerum thrombocytorum imminutum habebunt. Inflammatio profunda in oculis, "uveitis" appellata, ex stimulatione immuni diuturna oriri potest. Effectus neurologici etiam videri possunt.
Diagnosis certa Ehrlichiae canis requirit visualizationem morulae intra monocytos in cytologia, detectionem anticorporum serorum E. canis cum probatione anticorporum immunofluorescentiae indirectae (IFA), amplificationem reactionis concatenationis polymerase (PCR), et/vel maculationem in gel (immunoblotting Western).
Fundamentum praeventionis ehrlichiosis caninae est coercitio ixodum. Medicamentum electum ad curationem omnium formarum ehrlichiosis est doxycyclinum saltem per unum mensem. Intra horas 24-48 post initium curationis in canibus cum morbo acuto vel levi chronico melioratio clinica insignis esse debet. Hoc tempore, numerus thrombocytorum crescere incipit et intra dies 14 post initium curationis normalis esse debet.
Post infectionem, fieri potest ut iterum inficiatur; immunitas post infectionem priorem non diuturna est.
Optima ehrlichiosis praeventio est canes ab ixodibus liberos tenere. Hoc includere debet cutem cotidie inspicere ad ixodes inveniendos et canes curatione ixodum coercendorum. Cum ixodes alias morbos graves, ut morbum Lyme, anaplasmosis et febrem maculosam Montium Saxosorum, portant, interest canes ab ixodibus liberos tenere.