Ut quivis dominus animalis scit, vinculum affectivum distinctum cum socio animali electo tuo colis. Cum cane colloqueris, cum criceto querelas, et psittaco tuo arcana narras quae numquam aliis narrares. Et, dum pars tui suspicatur totum conatum fortasse omnino inutilem esse, alia pars tui clam sperat ut aliquo modo dilectum tuum animal intellegat.
Sed quid, et quantum, animalia intellegunt? Exempli gratia, scis animal voluptatem experiri posse, sed num humorem experiuntur? Num fasciculus tuus pilosus et amorosus ioco intellegere potest aut risum reprimere cum rem gravem in digitum pedis demittis? Num canes aut feles aut ullum animal eodem modo rident quo nos ridemus? Cur ridemus? Causae cur homines risum evolverint quodammodo mysterium sunt. Omnis homo in planeta, quacumque lingua loquatur, id facit et omnes inscii facimus. Ex profundo nostro interiore erumpit et non possumus quin fiat. Contagiosum est, sociale et aliquid quod evolvimus antequam loqui possumus. Putatur eum existere ut elementum nexus inter individua praebeat, dum alia theoria dicit eum initio ortum esse ut sonus admonitionis ad incongrua illustranda, sicut subito tigris dentibus gladiatis apparitio. Itaque, quamquam nescimus cur id facimus, scimus nos id facere. Sed num animalia rident, et si non, cur non?
Simiae procaces. Cum nobis proximi propinqui sint, chimpanzes, gorillae, bonobi et orangutani, ut intellegi potest, gaudium vocibus emittunt dum venamur vel cum titillantur. Hi soni plerumque anhelitum simulant, sed, quod interest, simiae quae nobis propius cognatae sunt, ut chimpanzes, voces ostendunt quae facillime cum risu humano coniunguntur quam species remotior ut orangutan, cuius soni laeti nostris minime similes sunt.
Quod hi soni emittuntur inter stimulos ut titillationem, suggerit risum ante ullum genus orationis ortum esse. Fertur Koko, gorillam illam famosam quae lingua signorum utebatur, olim corrigias custodis sui ligavisse et deinde "me persequere" signasse, ostendens fortasse facultatem iocos faciendi.
Corvi canentes Quid autem de ramo omnino diverso mundi animalis, ut avibus? Certe nonnulli imitatores avium ingeniosi, ut mynahae et cacatuae, risum imitari visi sunt, et nonnulli psittaci etiam alia animalia lacessere noti sunt, cum relationibus de una avis canem familiarem sibilante et eum confundente, solum causa delectationis. Corvi aliique corvidi instrumentis uti ad cibum inveniendum et etiam caudas praedatorum trahere noti sunt. Putatum est hoc solum ad eos distrahendos dum cibum furantur, sed nunc visum est cum nullus cibus adsit, quod suggerit avem id solum causa delectationis fecisse. Itaque fieri potest ut aliquae aves sensum humoris habeant, et fortasse etiam rideant, sed nondum id cognoscere potuimus.
Humor ferinus Aliae creaturae quoque ridere notae sunt, ut mures, qui "pitiunt" cum in locis sensibilibus, ut cervicis, titillantur. Delphini sonos gaudii emittere videntur dum ludunt, quod suggerit hoc actum non esse minax iis qui circumstant, dum elephanti saepe tubicinam canunt dum in actione ludendi versantur. Sed paene impossibile est probare utrum hoc actum comparabile sit risui hominis an tantum sonus quem animal libenter edere solet in certis condicionibus.
Odia animalium domesticorum Quid igitur de animalibus domesticis in domibus nostris? Num possunt nobis ridere? Sunt indicia quae suggerunt canes, cum se oblectant, risum quendam evolvisse, qui anhelitui coacto similis est, qui textura sonora differt a anhelitu communi ad temperaturam moderandam adhibito. Feles, contra, putabantur evoluti esse ut nullas omnino affectiones ostenderent, quasi causa supervivendi in feris. Scilicet murmuratio indicare potest felem contentam esse, sed murmurationes et miaulationes etiam ad alia multa significanda adhiberi possunt.
Feles quoque videntur gaudere variis actionibus malignis se gerendis, sed hoc fortasse tantum conatus est attentionem attrahere potius quam iocosam partem ostentare. Itaque, quod ad scientiam attinet, videtur feles risum non habere posse et te consolari posse scire felem tuam te non ridere. Quamquam, si umquam facultatem id faciendi adeptae essent, suspicamur eas ridere.
Hic articulus ex nuntiis BBC venit.
Tempus publicationis: Oct-19-2022