Morbus caninus facile ad alia animalia per virus transmittitur. Morbus per contactum cum excrementis organorum respiratoriorum vel urina et faecibus catulorum infectorum oriri potest.

Nullae sunt symptomata specifica morbi, quae causa principalis ignorantiae vel morae curationis est. Inter symptomata communia sunt gravedo cum febre alta quae in bronchitidem, pneumoniam, gastritidem et enteritidem evolvere potest. In stadio primo, strabismus, oculi sanguinei et mucus oculorum indicia morbi sunt. Ponderis amissio, sternutatio, vomitus et diarrhoea etiam facile examinantur. In stadio posteriore, virus systema nervosum penetrantes paralysim partialem vel generalem et convulsiones excitant. Vitalitas et appetitus amitti possunt. Si symptomata non sunt gravia, morbus sine curationibus deterior fieri potest. Febris humilis tantum per duas hebdomades apparere potest. Curatio difficilis est postquam plura symptomata, inter quae pneumonia et gastritis, apparent. Etiam si symptomata infectionis evanescunt, systema nervosum post aliquot hebdomades male fungi potest. Celeris proliferatio virorum formationem keratinorum in planta pedis efficit. Celeris examinatio catulorum qui morbo laborare suspecti sunt secundum varia symptomata commendatur.